سوکوکو ۲ پارت ۲

ویو اژانس :

رانپو : اوه پس این آبنات های من کجاس ؟!
فوکوزاگاوا : بس کن رانپو
دازای : حوصلم سر رفته پس...اتسوشی کون بیا یه سر بریم بیرون
اتسوشی : اممم باشه دازای سان

ویو دازای :
بلند شدم و اهی کشیدم و با اتسوشی از اژانس بیرون رفتم همینطور توی خیابون میچرخیدیم غرق افکارم بودم که اتسوشی حواسمو پرت کرد
اتسوشی : دازای سان حالا که اومدیم بیرون بریم بستنی بخوریم ؟
خنده ای کردم و نگاهی اروم بهش انداختم
دازای : باشه قبول میکنم

بعد چند دقیقه اتسوشی اومد و بستنی رو بهم داد وقتی گرفتمش توی دستمش و قبل از اینکه ازش بخورم نگاهش کردم تمام خاطرات اومد جلو صورتم نگاهم کمی غمناک شد
اتسوشی : چیزی شده ؟ حالتون خوبه دازای سان ؟
دازای : نه من خوبم

تا نزدیکای غروب بیرون بودیم کنار رودخونه بودیم که یهو چشمام با دیدنش گشاد شد کمی اون ور تر چویا وایساده بود کلاهش چشماش رو پوشونده بود و سیگار توی دستش به نرده ها تکیه داده بود کتش زمین افتاده بود دست اتسوشی رو گرفتم و اروم اروم ازش فاصله گرفتیم که...
ـ هوی دازای !
چویا بود سرمو برگردوندم
دازای : چویا...
چویا : اسم منو به زبون نیار لعنتی..‌‌.


ادامه دارد....